Hvað með Sviss? Rangt hjá Árna Þór.

Enn og aftur er það dregið upp sem einhver Stóri Sannleikur að "almennt sé viðurkennt" hjá "flestum þjóðum" að ákveðin mál megi ekki setja í þjóðaratkvæðagreiðslu.  Nú segir Árni Þór Sigurðsson þetta:

  „Auk þess er það yfirleitt svo hjá þeim þjóðum sem hafa slíkan ramma [um þjóðaratkvæðagreiðslur] að mál af ýmsum gerðum eru undanskilin þjóðaratkvæðagreiðslum, s.s. fjárlög, skattamál, þjóðréttarlegar skuldbindingar og slíkir hlutir. Þetta mál er þeirrar gerðar. Ég sé ekki að þetta sé bært til að setja í þann farveg,“ segir Árni

Nú er það svo að Árni er fulltrúi flokks sem hefur það skýrt á stefnuskrá sinni að væntanlegur aðildarsamningur Íslands við Evrópusambandiðskuli skilyrðislaust borinn undir þjóðina til samþykktar eða synjunar í þjóðaratkvæðagreiðslu.

 Í ljósi þessa vil ég benda Árna Þór Sigurðssyni, Steingrími J. Sigfússyni, Björgvin Sigurðssyni og öðrum sem viðhafa sömu rök, á eftirtaldar, einfaldar staðreyndir:

1. Danmörk eina Norðurlandaríkið sem hefur slík takmarkandi ákvæði í stjórnarskrá sinni.

2. Af stjórnarskrám helstu nágrannaríkja okkar eru aðeins Danmörk og Ítalía sem undanskilja ákveðin málefni þjóðaratkvæði á þennan hátt. Þar eru sérstaklega tiltekin fjárlög og alþjóðasamningar.

3. Mjög skýrt dæmi um hið gagnstæða er Sviss, ríki með mjög sterka hefð fyrir beinu lýðræði. Í Sviss getur almenningur (með undirskriftasöfnun) krafist þjóðaratkvæðagreiðslu um hvaða mál sem er. eina skilyrðið er að 50.000 undirskriftir safnist á innan við 100 dögum. Engin málefni eru þar undanskilin, hvorki alþjóðasamningar né fjárlög. Þessu gleyma Árni Þór og félagar alltaf á hentugan hátt þegar þeir draga dönsku stjórnarskrána fram sem dæmi.

4. Því má bæta við að 50.000 manns eru 0,6% af svissnesku þjóðinni,sem telur um 8 milljónir manna. Í dag hafa 33.000 undirskriftir á www.indefence.is verið sannreyndar með samkeyrslu við þjóðskrá.  Það eru 10,4% af íslensku þjóðinni (m.v. desembertölur Hagstofunnar).  Það er sautjánfaldur fjöldi þeirra sem til þyrfti ef notast væri við sama hlutfall og í Sviss.   


5. Icesave samningarnir eru ekki alþjóðasamningar. Stór hluti af vandanum við samningana kemur til vegna þess að þeir eru lánasamningar gerðir á grundvelli einkaréttar, sem íslenska ríkið á aðeins aðild að sem ábyrgðaraðili. 

6.  Þjóðaratkvæðagreiðsla um málið eins og það liggur nú fyrir Alþingi myndi því ekki snúast um rétt ríkisins til að skuldbinda ríkissjóð skv. alþjóðasamingi.  Auk þess hefur Alþingi þegar samþykkt að veita ríkisábyrgð að uppfylltum ákveðnum fyrirvörum. Bretar og Hollendingar eru því með vilyrði í höndunum fyrir fullgildum samningi. Þjóðaratkvæðagreiðsla um málið eins og það er nú myndi því aðeins snúast um það hvort breytingalögin, (þ.e. nýju útþynntu fyrirvararnir), ættu að gilda eða hvort lögin sem nú eru í gildi, (gömlu fyrirvararnir frá því í ágúst) ættu að gilda áfram.  

 

Og hér er svo að síðustu áleitin spurning sem ég skora á Árna Þór og félaga að svara opinberlega:

7. Ef það er rétt sem sumir halda fram (með sérvöldum dæmi um dönsku stjórnarskrána sér til stuðnings), að það sé almennt ekki álitið gott að alþjóðasamningar og mál sem lúta að fjárskuldbindingum ríkisins séu lögð í þjóðaratkvæði, hvers vegna eru þá allir stjórnmálaflokkar á Íslandi, og flest nágrannaríki (t.d. Danmörk) sammála um að aðildarsamning við ESB skuli ótvírætt leggja undir þjóðaratkvæði til samþykktar eða synjunar?

Aðildarsamningur Íslands að ESB hlýtur að vera mikilvægasti alþjóðasamningur Íslandssögunnar, auk þess sem aðild að ESB myndi krefjast mikilla fjárskuldbindinga af hendi Íslands, sem og ákveðið afsal fullveldisréttinda í hendur yfirþjóðlegu valdi og mögulega einhvers konar afsal yfirráða (eða sameiginleg yfirráð að einhverju marki) yfir auðlindum landsins, t.d. fiskimiðum.

Árni Þór,hvernig eru þetta samrýmanleg sjónarmið:

a) annars vegar að þjóðinni skuli skilyrðislaust ráða örlögum aðildarsamnings að ESB í þjóðaratkvæðagreiðslu,

og

b) hins vegar að þjóðin geti ekki fengið að segja álit sitt á einfaldri ríkisábyrgð á einföldum lánasamningi ríkissjóðs vegna þess að "það sé almennt viðurkennt að milliríkjasamninga og málefni varðandi fjárskuldbindingar ríkisins séu undanskilin, eða henti ekki, þjóðaratkvæði" ?

 Rúmlega 30.000 Íslendingar sem hafa ritað nafn sitt á indefence.is eiga kröfu á skýru og greinargóðu svari frá Árna Þór Sigurðssyni, Steingrími J. Sigfússyni, Björgvin Sigurðssyni og öllum öðrum sem hafa á síðustu vikum fullyrt að þjóðin geti ekki fengið að greiða atkvæði um ný Icesave lög, og hafa aðeins nefnt dönsku stjórnarskrána sem sitt eina haldreipi því til stuðnings. Slík rökfærsla er aðeins til þess fallin að kasta ryki í augu fólks. 

 


mbl.is Fyrst þyrfti löggjöf um þjóðaratkvæði
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Áskorun til forseta Íslands. Þjóðaratkvæðagreiðsla um ný Icesave-lög. - www.indefence.is

* InDefence hópurinn efnir til undirskriftasöfnunar: Forseti Íslands synji breytingalögum um Icesave staðfestingar verði þau samþykkt á Alþingi.
* Kjarni málsins er sú sanngjarna krafa að hin þunga efnahagslega byrði, sem ríkisábyrgð leggur á íslenskan almenning og framtíðarkynslóðir þessa lands, verði borin undir íslensku þjóðina í þjóðaratkvæðagreiðslu.
* Staðfesting forsetans á lögum um ríkisábyrgð vegna Icesave síðastliðið sumar var með sérstakri áritaðri tilvísun til fyrirvara Alþingis.
* Fyrirvarar Alþingis eru fyrir borð bornir í nýju Icesave-lagafrumvarpi.


Alþingi Íslendinga hefur nú til meðferðar frumvarp til breytinga á lögum nr. 96/2009 um ríkisábyrgð á Icesave samningum. Verði frumvarpið samþykkt, sem enn verður að vona að ekki komi til, er ljóst að efnahagslegu sjálfstæði þjóðarinnar er stefnt í hættu vegna krafna sem fullar forsendur eru til að þjóðin hafni. Framtíðarkynslóðir Íslands yrðu skuldsettar og lífskjör þeirra skert um langa framtíð.
Við staðfestingu laga nr. 96/2009 ítrekaði forseti Íslands mikilvægi fyrirvara Alþingis með sérstakri áritaðri tilvísun til þeirra, sbr. yfirlýsingu hans dags. 2. september 2009.

Þeir fyrirvarar við ríkisábyrgð sem samþykktir voru í ágúst voru sameiginleg niðurstaða fjögurra þingflokka á Alþingi en með þeim setti Alþingi upp efnahagslegt skjól fyrir þjóðina. Fyrirvararnir taka mið af sanngjörnum rétti og hagsmunum Íslendinga og alþjóðlegri samábyrgð, eins og segir í yfirlýsingu forseta Íslands.

Í nýja Icesave-frumvarpinu eru þeir fyrirvarar Alþingis sem mestu skipta til að takmarka ríkisábyrgðina og verja hagsmuni þjóðarinnar vegna Icesave-samninganna hins vegar nánast að engu gerðir. Með samþykki þessa frumvarps verða skuldbindingar íslenska ríkisins á ný ófyrirsjáanlegar bæði hvað varðar fjárhæðir og tímalengd.

InDefence hópurinn efndi til undirskriftasöfnunar í október 2008 vegna beitingar hryðjuverkalaga gegn Íslendingum. Tugir þúsunda tóku þátt í þeirri söfnun, sem vakti heimsathygli. Með þá reynslu í huga hefur hópurinn ákveðið að efna til undirskriftasöfnunar nú meðal Íslendinga þar sem skorað er á forseta Íslands að synja breytingalögum vegna Icesave-samninga staðfestingar. Í kjölfarið verði sú efnahagslega byrði sem ríkisábyrgðin leggur á íslenskan almenning og framtíðarkynslóðir þessa lands borin undir íslensku þjóðina í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Áskorunin hljóðar svo:

Ég skora á forseta Íslands, herra Ólaf Ragnar Grímsson, að synja nýjum Icesave-lögum staðfestingar. Ég tel að það sé sanngjörn krafa að sú efnahagslega byrði, sem ríkisábyrgðin leggur á íslenskan almenning og framtíðarkynslóðir þessa lands, verði borin undir íslensku þjóðina í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Hægt er að skrifa undir áskorunina á vefnum:

www.indefence.is

mbl.is Forseti synji Icesave
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Árituð tilvísun forseta til fyrirvara Alþingis og ný Icesave lög.

Eftirfarandi grein eftir undirritaðan og Eirík Svavarsson lögmann birtist í Morgunblaðinu í dag.

---

 Árituð tilvísun forseta til fyrirvara Alþingis og ný Icesave lög.

Í september staðfesti forseti Íslands, hr. Ólafur Ragnar Grímsson, lög nr. 96/2009 um ríkisábyrgð vena Icesave. Alþingi hafði þá samþykkt ríkisábyrgð með sérstökum fyrirvörum sem voru afleiðing þverpólitísks samstarfs þingmanna úr öllum flokkum. Einnig komu að gerð fyrirvaranna fjöldi sérfræðinga og áhugafólks úr röðum almennings.

Með hliðsjón af þessu kaus forseti Íslands að staðfesta lögin með sérstakri áritaðri tilvísun til fyrirvara Alþingis. Um leið og hann staðfesti lögin, þann 2. september 2009,  gaf hann út yfirlýsingu sem sjá má á heimasíðu forsetaembættisins. Í tilvísun forseta sagði meðal annars að fyrirvararnir sem Alþingi samþykkti tækju að hans mati mið af: „sanngjörnum rétti þjóðarinnar, hagsmunum Íslendinga á komandi árum og alþjóðlegri samábyrgð."

Með sérstakri áritaðri tilvísun til fyrirvara Alþingis hefur forseti ítrekað að hann telji fyrirvarana svo mikilvægan hluta laganna að staðfesting hans hafi krafist sérstakrar tilvísunar til þeirra. Af þessari sérstöku áherslu forseta má því álykta að án fyrirvaranna hefði hann synjað lögunum staðfestingar. Að öðrum kosti hefði sérstakrar tilvísunar til þeirra tæpast verið þörf. Þar fyrir utan er sérstök árituð tilvísun forseta Íslands við staðfestingu laga að öllum líkindum fordæmalaus í lýðveldissögunni.

Ný Icesave lög fella niður marga fyrirvara Alþingis.

Alþingi Íslendinga hefur nú til meðferðar frumvarp sem felur í sér grundvallar breytingar á  lögum nr. 96/2009 um ríkisábyrgð vegna Icesave. Margir fyrirvarar Alþingis sem forseti vísaði til í sérstakri áritun sinni eru felldir niður að hluta eða í heild. Sem dæmi um mikilvæg ákvæði í þessu sambandi sem nú eru í gildi í fyrirvörum Alþingis má nefna fyrirvara um lok ríkisábyrgðar árið 2024 og fyrirvara um að allar greiðslur skuli háðar ákveðnu hámarki miðað við hagvöxt. Í nýju frumvarpi er fallið frá þessum fyrirvörum og  gert ráð fyrir því að ríkisábyrgð hafi engan endi, heldur framlengist um fimm ár í senn þar til skuldin er að fullu greidd. Jafnframt er gert ráð fyrir að vextir skuli ávallt greiddir utan greiðsluhámarks, óháð íslenskum hagvexti. 

Af þessu er ljóst að sérstök árituð tilvísun forseta Íslands til fyrirvara Alþingis hlýtur að hafa gildi ef þetta nýja Icesave frumvarp verður samþykkt á Alþingi og verður lagt fyrir forseta til staðfestingar.  Forseti Íslands setti sér, með áritaðri tilvísun í september s.l., ákveðin og skýr viðmið um að lög um ríkisábyrgð vegna Icesave skuli til að hljóta staðfestingu taka mið af „sanngjörnum rétti þjóðarinnar, hagmunum Íslendinga á komandi árum og alþjóðlegri samábyrgð." Þessi skilyrði taldi hann einungis vera uppfyllt með fyrirvörum Alþingis í núgildandi lögum. 

Getur forseti Íslands staðfest ný lög um Icesave miðað við eigin skilyrði?

Af ofansögðu má þrennt ljóst vera:

1.      Forseti Íslands taldi fyrirvara Alþingis forsendu staðfestingar laga um ríkisábyrgð vegna Icesave. Ekki er hægt að túlka sérstaka áritaða tilvísun hans til fyrirvara Alþingis á annan hátt.

2.      Ný lög um Icesave munu fella úr gildi marga af mikilvægustu fyrirvörum Alþingis, sem forseti lagði svo sérstaka áherslu á við staðfestingu laganna.

3.      Forseti hefur með opinberri yfirlýsingu sett sér og embætti sínu skýr viðmið um það hvaða skilyrði lög um ríkisábyrgð vegna Icesave skulu uppfylla til að hljóta staðfestingu forseta.

Í ljósi þessa hlýtur það að vera sanngjarnt að spyrja hvort forseti Íslands verði samkvæmur eigin yfirlýsingu, ef ný lög um ríkisábyrgð vegna Icesave berast honum til staðfestingar? Ef forseti leggur í raun og sannleika áherslu á að slík lög taki mið af hagsmunum Íslendinga á komandi árum, sem hann taldi fyrirvara Alþingis tryggja í september, á hann tæpast annarra kosta völ nú en að synja lögunum staðfestingar og leggja þau í dóm íslensku þjóðarinnar í þjóðaratkvæðagreiðslu. Slík staðfesta í máli sem varðar sanngjarnan rétt þjóðarinnar, þar sem óumdeilanlega er verið að leggja miklar efnahagslegar byrðar á núverandi og komandi kynslóðir Íslendinga, hlyti að teljast forseta Íslands til sóma. 

 


mbl.is 79 þúsund borga Icesave
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Raunveruleg ástæða tímapressunnar?

Hér er áhugaverð pæling varðandi tengsl uppgjörs bankanna við tímapressuna á að ljúka Icesave málinu fyrir októberlok:

  • Uppgjör bankanna og aðkoma erlendu kröfuhafanna þýðir í stuttu máli að verið er að færa kröfuhöfunum bankann aftur, gefa þeim færi á að leggja í Landsbankann eigið fé og fá eitthvað út úr honum.
  • Hið sama er í gangi í Glitni og Kaupþingi.
  • Meðal stærstu kröfuhafa Landsbankans eru UK og Holland. 
  • Þetta þýðir í raun að neyðarlögin snúast ekki lengur um mismunun milli innlánseigenda, heldur um það að halda gangandi bankakerfi.  Ef kröfuhafarnir samþykkja þetta eru þeir í raun að samþykkja áhrif neyðarlaganna, að þau hafi verið skynsamleg leið.
  • Frestur kröfuhafa til að samþykkja samskonar uppgjör Glitnis rennur út á morgun(ritað í gær).  Fresturinn í tilfelli Kaupþings rennur út 31. okt.  Líkur eru á að fresturinn í tilfelli Landsbankans sé einhverst staðar þarna á milli eða í kring.
  • Ef allir stærstu kröfuhafar bankanna þriggja samþykkja að ganga inn í þá með þessum hætti er hafa þeir í raun samþykkt neyðarlögin, þ.e. afleiðingar þeirra, og grundvöllur fyrir málshöfðun gegn neyðarlögunum því fallinn um sjálfan sig.

Og hér er áhugaverði punkturinn:  Getur verið að tímapressan í Icesave málinu sé einmitt m.a. vegna þess að ein stærsta hótun Breta og Hollendinga í málinu, að fella neyðarlögin fyrir dómstólum, verður innantóm orð eftir 31. október, þegar kröfuhafarnir hafa de facto samþykkt neyðarlögin? 


mbl.is Segir yfirtökuna betri kost
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Mörgum spurningum ósvarað

Í dag er eitt ár liðið frá því að bresk yfirvöld beittu ákvæum hryðjuverkalaga á íslenska ríkið, Seðlabanka Íslands og Landsbankann.  InDefence sendi frá sér yfirlýsingu af þessu tilefni sem lesa má í heild sinni hér.

Í gær birti vefútgáfa breska blaðsins Telegraph áhugaverða grein þar sem hluti atburðarásarinnar er rekinn og spurningum velt upp um það sem ekki hefur verið útskýrt.  ÞAr segir meðal annars:

"A much harsher fate befell Landsbanki: although defaulted in Iceland the Treasury put out a freezing order on Landsbanki by using the Anti-Terrorism, Crime and Security Act 2001. The Treasury believed that “action to the detriment of the UK’s economy (or part of it) has been or is likely to be taken by certain persons who are the government of or resident of a country or territory outside the UK”.

This Delphic utterance meant that suddenly the Anti-Terrorism Act was able to target the whole of Iceland, with serious effect for the country’s companies and individuals. It took weeks for the Treasury to define the target more accurately. However, the Treasury has never clarified why this nuclear option was necessary. What dreadful deeds did the Treasury so fear that only the Anti-Terrorism Act would do? Or was this only an unfortunate sign of nerves?

There has been no answer as yet ...

Now, a year later, many EU central bankers feel that Iceland was unjustly hit by unclear EU directives on deposits as Iceland struggled with the Icesave debts. The Icelandic government has not clarified what it knew of the UK action on October 3 – and possibly earlier, if the Icelandic Central Bank knew that the FSA had taken action against Kaupthing before the loan of €500m was issued. It is unclear why the British government was so complacent in the summer of 2008. The Government has kept quiet as to why the Dutch bank was used, what necessitated the use of the Anti-Terrorism Act – and it’s still a mystery why the Icelandic banks were allowed to operate unfettered in the UK.


mbl.is Ár frá beitingu hryðjuverkalaga
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Matið er rangt, Jóhanna!

Það er alltaf sami söngurinn, hræðsluáróður án rökstuðnings: "Ef við viljum ekki einangrast sem þjóð og loka öllum samskiptaleiðum við alþjóðasamfélagið þá er okkur nauðugur einn kostur að leiða Icesave-málið til lykta."

Á fundinum 30. september sagði Jóhanna: Það er ekki sanngjarnt að við borgun neitt af þessu, ekki eina einustu krónu.... EN viðviljum ekki einangrast sem þjóð."

Ég bendi á að fjárfestar veltast nú hver um annan þveran til að komast að fjármögnun verkefna á Íslandi, Íslensk útflutningsfyrirtæki færa þjóðarbúinu gjaldeyri sem aldrei fyrr vegna lágs gengis krónunar og það fyrirtæki sem Árni Páll Árnason hefur básúnað síðustu daga að fái ekki erlent lánsfé, Hitaveita suðurnesja, kannast ekkert við það vandamál.

Þetta er hræðsluáróður og ekkert annað.  Það eina sem ríkisstjórnin er hrædd við er lækkun lánshæfismats Íslands.  Það hefði vissulega slæmar afleiðingar, en þrátt fyrir það hefur ríkisstjórnin enn ekki útskýrt Icesave málið í þaula fyrir lánshæfismatsfyrirtækjunum.  Í skýrslu þeirra kemur t.d. skýrt fram grundvallarmisskilningur á því hvernig málið er vaxið.  

Samninganefnd Íslands GERÐI BARA RÁÐ FYRIR því að lánshæfismatið myndi hækka við undirritun samningsins.  Hún gerði líka ráð fyrir því að krónan myndi hækka í kjölfarið á undirritun samningsins. Krónan hefur verið í frjálsu falli síðan.  Ef ríkisstjórnin er óviss um viðbrögð lánshæfismatsfyrirtækjanna þá er það einungis vegna þess að hún sjálf hefur ekki hirt um að kynna málið fyrir þeim vel og vandlega, og biðja um skýrt mat á því hvað Icesave skuldbindingin þýðir fyrir lánshæfismat Íslands, eða hvað það þýðir að taka ekki á sig skuldbindinguna.

 Athugið vel, að í síðustu skýrslu lánshæfismatsfyrirtækjanna er aðeins talað um að óvissan sé vandamál. Þar á bæ er ekker samasem merki á milli þess að samþykkja 700 milljarða aukaskuldir og hækkaðs lánshæfismats.  Auknar skuldir hljóta að hafa áhrif þar einnig.

Þetta "kalda hagsmunamat" Jóhönnu er því einfaldlega hagræðing sannleikans til að hljóma betur í eyrum landsmanna.  Það er rétt að benda á að það er ekki í fyrsta sinn, og ekki í annað sinn heldur, sem þessi ríkisstjórn lýgur beint út og blákalt upp í opið geðið á þjóðinni til að ná markmiðum sínum á bak við tjöldin. 


mbl.is Vill óráðsíu og græðgi burt
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Icesave friðþægingin

Þegar Alþingi samþykkti ríkisábyrgð á Icesave lánasamningunum voru settir skýrir fyrirvarar við ríkisábyrgðina.  Þessir fyrirvarar voru árangur þrotlausrar samvinnu fólks í öllum flokkum. Út af fyrir sig óvenjuleg upprisa íslenskra þingmanna úr pólitísku skotgröfunum og mjög jákvæð þróun þingstarfa.

Þessir fyrirvarar gerðu vonda Iceseve samninga ögn bærilegri frir íslenska skattborgara, jöfnuðu taflið örlítið miðað við þann herfilega samningstexta sem samninganefnd Íslands skrifaði undir þann 5. júní, og ríkisstjórnin samþykkti fyrir sitt leyti óséðan. 

Mikilvægt er að halda því til haga að samningstextinn sjálfur hefur ekkert breyst við lög um ríkisábyrgð.  Enn eru þar inni óvenju víðtækar gjaldfellingarheimildir svo dæmi sé nefnt, sem geta valdið Íslandi miklum vanda ef illa gengur að afla gjaldeyris til afborgana á næstu árum, jafnvel á öðrum lánum ríkisins, ótengdum Icesave.  Samningurinn er því ekkert betri eftir lagasetninguna, aðeins örlítið minna hörmulegur.

Eitt mikilvægasta atriðið í lögunum kemur fram í fyrstu grein þeirra.  Þar segir: "Það er skilyrði fyrir veitingu ríkisábyrgðarinnar að breskum og hollenskum stjórnvöldum verði kynntir þeir fyrirvarar sem eru settir við ábyrgðina samkvæmt lögum þessum og að þau fallist á þá. Enn fremur að lánveitendur samkvæmt þeim lánasamningum sem greinir í 1. mgr. viðurkenni að skuldbindingar Tryggingarsjóðs innstæðueigenda og fjárfesta séu háðar sömu fyrirvörum og ríkisábyrgð samkvæmt lögum þessum."

Þetta ákvæði gefur til kynna skýran vilja Alþingis: Að ríkisábyrgð skuli því aðeins veitt ef þessum fyrirvörum er fullnægt.  Þetta gæti ekki verið skýrara.  Alþingi tók langan tíma í að vinna faglega og þverpólitískt að þessum fyrirvörum og þetta er niðurstaðan.

Ríkisstjórn Íslands kaus hins vegar að virða ekki þessa niðurstöðu Alþingis.  Strax í byrjun september fékk ríkisstjórnin vitneskju um að Bretar og Hollendingar gerðu athugasemdir við fyrirvara Alþingis, höfnuðu þeim í raun.  Svar íslenskra stjórnvalda þá þegar hefði átt að vera einfalt:  Gott og vel, þá er engin ríkisábyrgð.  

Slíkt svar, slík einurð og skýr afstaða með afgreiðslu Alþingis og með augljósum hagsmunum Íslands í málinu hefði ekki einungis haft fullan stuðning Alþingis, heldur einnig stuðning meirihluta íslensku þjóðarinnar, sem hefur sýnt það í skoðanakönnunum hversu mikla andúð hún hefur á kúgunartilburðum Breta og Hollendinga til að láta Íslenskan almenning bera þessa skuld að fullu.

Það er ekkert leyndarmál lengur að Bretar og Hollendingar nota Alþjóða gjaldeyrissjóðinn til að knýja Íslendinga til að samþykkja Icesave og þannig í raun til að kúga fé út úr íslensku þjóðinni.  Steingrímur J. Sigfússon staðfesti þetta við fulltrúa InDefence í símtali strax 7. júní og nú fyrir skömmu lýsti Össur Skarphéðinsson yfir vanþóknun á þessu athæfi á Allsherjarþingi Sameinuðu þjóðanna.  Gordon Brown hefur heldur ekki farið í felur með þetta athæfi, en hann lýsti því yfir á breska þinginu á meðan á samningum stóð að Bretar væru að "vinna að því í samvinnu við AGS að sjá til þess að Íslendingar greiddu skuldir sínar" vegna Icesave.  Það ætti því ekki að dyljast neinum að AGS er notað sem kúgunartæki og ekkert annað.  Ef Ísland greiðir ekki Icesave þá skuli engin endurskoðun á efnahagsáætluninni fara fram og þar með engin lán berast til Íslands og svo framvegis.  

Íslensk stjórnvöld hefðu átt að hrópa þessa skömm Breta og Hollendinga af húsþökum í öllum stærstu fjölmiðlum heims allt frá upphafi og þannig gera alþjóðasamfélaginu þetta ljóst.  Það hefði ekki komið vel út fyrir AGS og hefði styrkt okkar samningsstöðu. Það var ekki gert. Ísland hefði átt að standa upp frá samningsborðinu og gera Bretum og Hollendingum það ljóst að það yrði ekki einn einasti fundur um málið fyrr en þessari hegðun lyki.  Það var ekki gert. Í staðinn var þagað og kúgunin látin viðgangast.  Og þess vegna viðgengst kúgunin enn í dag.

Í stað þess að standa með fyrirvörum Alþingis kaus ríkisstjórnin í byrjun september að ljúga að þjóðinni í hartnær tvær vikur að engin svör hefðu borist.  Á meðan var hafist handa við að semja um breytingar á fyrirvörum Alþingis, enn á ný undir kúguninni um frestun endurskoðunar AGS.

Jóhanna Sigurðardóttir orðaði það svo á opnum fundi Samfylkingarinnar þann 30. september sl. að það væri verið að reyna að ná niðurstöðu um nokkur atriði fyrirvaranna sem báðir aðilar gætu sætt sig við, og ef það næðist myndu Íslendingar "biðja" Breta og Hollendinga aflétta þrýstingi sínum á AGS svo endurskoðunin gæti farið fram strax og samningum lyki.  

Þetta er ekkert annað en óskiljanleg þrælslund. Það er engin tilviljun að Neville Chamberlain hefur orðið að athlægi í sögunni fyrir að láta eftir landakröfum Adolf Hitlers í München 1938, í þeim tilgangi að biðja hann um að hætta að gera meiri landakröfur í Evrópu.  Allir vita hvert gildi skjals Chamberlains um "frið á vorum tímum" var. Friðþæging íslensku ríkisstjórnarinnar á kröfum Breta og Hollendinga um afslætti á fyrirvörum Alþingis er af nákvæmlega sama meiði og friðþæging Chamberlains. 

Ríkisstjórnin er að uppfylla kröfur kúgarans til að biðja hann um að hætta að kúga sig.  Í slíkri stöðu gerist alltaf það sama: Kúgarinn nær markmiðum sínum, kúgunin virkar.

Ég skora á ríkisstjórn Íslands að láta slíkt ekki yfir þjóð sína ganga.  Ég skora á ríkisstjórn Íslands að segja við Breta og Hollendinga: Hingað og ekki lengra, nú er nóg komið! 

Ríkisstjórnin er ekki í slæmri samningsstöðu.  Þann 23. október nk. verður innlánatrggingasjóður gjaldþrota ef ekki hefur samist um ríkisábyrgð.  Það er ekki Bretum og Hollendingum í hag og þeir munu aldrei velja þá leið sjálfviljugir.  Því er nú rétti tíminn fyrir Íslendinga að snúa taflinu við. Skilaboð ríkisstjórnar Íslands, Alþingis og íslensku þjóðarinnar til Breta og Hollendinga ættu því að vera einföld og skýr:

Fyrst AGS endurskoðun strax. Svo getum við rætt saman um Icesave. Ekki fyrr. Íslenska þjóðin lætur ekki kúga sig lengur!

 

 

 

 

 


Nýr vettvangur

Hér er nýr og ágætur vettvangur fyrir skoðanir mínar á mönnum og málefnum.  Þarf ekki að fylla í skörð þeirra sem farið hafa hvort eð er?

« Fyrri síða

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband